De laatste lesweek op de universiteit is ingegaan en al bijna voorbij! Zojuist het religie tentamen gemaakt, mijn hand is nog moe van het schrijven. Nog één filosofie tentamen op 7 november en dan zit de minor in Nieuw-Zeeland erop! Kan het bijna niet geloven dat het zo snel voorbij is gegaan. Het einde van de minor betekend nog niet dat ik terug kom naar Nederland. Aangezien ik geen zomervakantie heb gehad en gelijk na het semester in NL door ben gegaan naar het semester ben ik zowel fysiek als mentaal toe aan vakantie!
Afgelopen weken heb ik natuurlijk naast de universiteit ook andere dingen beleefd. Afgelopen weken waren verrassend vol met verloskunde. We hebben ontmoeting gehad met een onlangs gepensioneerde verloskundige uit de Kapiti Coast. Zij heeft ons de primary birth unit laten zien en hebben tijdens het wandelen veel gepraat over de verloskunde. Eline heeft hier een leuke blog over geschreven, klink op de link en de blog zal verschijnen.
Het was alweer tijd voor maandelijkse verloskundige meeting en Eline en ik waren opnieuw uitgenodigd op te komen. Op de vergadering vroeg een verloskundige of het al gelukt was om een bevalling bij te wonen In NZ. Helaas was dit ons nog niet gelukt. Ze zei vriendelijk daar gaan we wat aan doen. Ze liep weg en vroeg een paar verloskundigen of ze er voor openstonden. Even later kwam ze met een verloskundige (Mary Clare) uit het Hutt Hospital naar ons toe, het leek haar leuk om ons de nieuw-Zeelandse delivery suite te laten zien. In de dagen hierna kregen we als snel reactie van het ziekenhuis dat zij akkoord gingen dat Eline en ik kwamen. De verloskundige had het weekend dienst.
Zo stond ik op de zaterdag middag op de verloskundige afdeling in het ziekenhuis en hopen dat er een vaginale bevalling zou plaatsvinden in de komende 9 uur. Mijn eerste indrukken tijdens de rondleiding was dat de afdeling goed werd gebruikt. Waar ik best wel van schrok was dat alles nog op papier ging. Alleen aan het einde van de bevalling werden er een aantal gegevens online gedocumenteerd. Er waren 3 computers in het hok van de verloskundige, geen op de kamers zoals in NL. Een ander verschil was dat er 5 verloskundigen dienst hadden en geen verpleegkundigen. De verloskundigen in het ziekenhuis deden ook de verpleegkundige taken. Tijdens de dienst kwam er een Indische familie binnen die net van de tempel kwam (Super interessant in combinatie met mijn minor). Helaas voelde de baby zich niet zo goed gebaseerd op de CTG. Het werd een spoedkeizersnede waar ik bij mocht zijn. Terwijl ik op de OK stond was er een andere interessante casus, waar ik later van op de hoogte werd gebracht. Geen vaginale bevalling maar wel een geslaagde dag en een goede indruk hoe het werken als verloskundige hier zou zijn. Tijdens deze dag besefte ik hoeveel ik verloskunde had gemist.
Naast studie en verloskunde heb mijn verjaardag voor het eerst gevierd in een land anders dan Nederland zonder mijn Familie en vrienden van thuis. Thomas kon er ook niet bij zijn wegens werk in Tauranga (6,5 uur rijden). Na het skypen met mijn familie en openen van alle lieve kaarten en brieven had ik mijn eerste heimwee momentje. Zelfs Oma had een hele brief geschreven. Echter maakte dit snel plaats voor vreugde in de middag! Samen met Eline heb ik een taart en pepernoten gebakken voor het feest. Tijdens het feest had ik een besef moment dat ik zoveel vrienden heb gemaakt in de korte periode hier! En ook echt een band met sommige vrienden. Vrijwel alle internationals die hier komen zijn helemaal alleen, geen vrienden of familie. Iedereen wil graag vrienden maken en niet alleen zijn. Zo zie je toch dat we echt kuddedieren zijn.
Samen met een groep internationals genoten van onze eerste rugby wedstrijd!
Laura's World Experiences 